Stef Kessels – Kerstmis

Stef Kessels is sinds 1995 is Kessels werkzaam als medewerker van de stichting ‘Leven rond de dood’. Hij houdt hij zich bezig met stervensbegeleiding en levensbeschouwelijke psychosociale zorg, in Helden en Meijel. Hij is ook beleidsmatig bij de stichting betrokken. Hieronder vindt u zijn overweging bij het thema Kerstmis.

Zalig Kerstfeest
Als er een feest is waarin we alles uit de kast halen om zo optimistisch mogelijk te speuren naar tekens van vrede, een rechtvaardige wereld en betrokkenheid van mensen op elkaar, dan is dat zonder twijfel Kerstmis. Als alle drukte van de voorbereiding achter de rug is, komt er -voor velen – een sfeer van rust. Soms hoor je dan: ” Kon het maar altijd en elke dag kerstmis zijn.” Als je ernaar zou vragen wat iemand daar mee bedoelt dan zal misschien het lekkere eten en drinken genoemd worden. Maar zeker ook: er wordt extra aandacht besteed aan een gezellige aankleding van het huis; er is tijd voor elkaar; er is ruimte voor gesprek en contact. We geven aan elkaar signalen via kaarten en mails dat je niet vergeten bent, ook al is het contact niet regelmatig of intensief. Er worden goede wensen uitgesproken. Mensen zoeken elkaar op: ouders, kinderen of mensen die alleen moeten leven, anderen. Mensen die het altijd al slecht hebben of aan de rand van de samenleving leven krijgen met kerst extra aandacht. Oorlogen worden voor een dag stil gelegd, alsof strijdende partijen beseffen dat het eigenlijk toch anders moet om tot vrede te komen. Mensen boren in zichzelf het beste aan om kerstmis voor velen tot een feest te maken. Een droom wordt vast gehouden: er is een wereld mogelijk waarin een goede verstandhouding tussen mensen bestaanbaar is en aandacht en respect voor ieder vanzelfsprekend is; en rechtvaardigheid de boventoon voert. Een droom van hoe het zou kunnen zijn met ons en met de wereld, dichtbij en veraf. Een droom die levend moet blijven en waar we met nieuwe energie en toewijding aan willen werken. Zalig Kerstfeest.

Kerstmis
Wij blijven hopen, vertrouwen
dat het wonder kan gebeuren
dat ondanks ziekte met perspectief te leven valt.

Wij blijven hopen, vertrouwen
dat na pijn, tegenslag of rouw
het leven nieuwe kansen biedt het op te bouwen.

Wij blijven hopen, vertrouwen
dat het lukt om vrede-vol samen te leven
geïnspireerd te worden door andere godsdiensten en gebruiken

Wij blijven hopen, vertrouwen
dat het wonder gebeurt
en wij anderen kunnen verstaan en zij ons.

Wij blijven hopen, vertrouwen
dat oorlog en ruzie dooft
dat recht kan zegevieren over onrecht

Wij blijven hopen, vertrouwen
dat licht geboren kan worden
uit diepe duisternis

Teken van leven
Donker soms zijn mensendagen,
als de onmacht hoop weerspreekt,
nergens sporen van een teken
dat de ban van wanhoop breekt.

In de diepte van verlangen
om die stem weer te verstaan,
aangeraakt, gewenkt te worden
en opnieuw op weg te gaan.

Uitgezworven, vastgelopen
vaag dat heimwee naar het licht.
Speurend naar het kleinste teken
van een droom, een vergezicht…

Uit het dode hout geboren
al aanwezig in de nacht
groeit een twijg de angst te boven
groene bron van levenskracht.

Margreet Spoelstra

Naar Jesaja 11,

Kerstmis
Wat beleven we aan Kerstmis? De openbare ruimten ademen een feestelijke sfeer, aangekleed met veel licht en versieringen. Kerstmarkten trekken duizenden bezoekers. We worden uitgenodigd ook in huis een gezellige sfeer te maken. Misschien verleid om in een andere kleur te versieren en de daartoe benodigde materialen te kopen. Ook kleding, eten en drinken mag bijzonder zijn. Ik denk altijd: we doen dit soort dingen niet zomaar. Er liggen motieven, behoeften aan ten grondslag. Wij maken ons niet zomaar druk om een feest te laten slagen. Als we ons met inkopen en koken uitsloven, zijn we iets aan het verwezenlijken wat we belangrijk vinden. Wat zoeken we dit jaar: 2008 met Kerstmis? Willen we rust in de drukte van alledag? Ontspanning, aandacht en tijd voor onszelf, anderen? Even uitstappen uit de onheilsboodschappen over geld of politiek? Willen we extra genieten van lekker eten? Willen we vieren dat we als gezin samen zijn; dat we ondanks verschillen of trubbels het toch goed met elkaar hebben? Ervaren we er genoegen aan dat we de zieke of alleenstaande op een extra wijze betrekken bij het ‘gewone’ leven. Hebben we er behoefte aan om de (bejaarde) ouder weer eens in ons gezin te ontvangen, misschien omdat het in de run van het dagelijkse leven zo moeilijk lukt de aandacht goed te verdelen? Ik denk dat elk mens steeds weer op zoek is naar geluk; en daar heel veel voor over heeft. En dat Kerstmis de tijd is dat we het accent leggen op de menselijke facetten van dat geluk: rust en ruimte voor onszelf en voor elkaar: voor contact, voor gezelligheid, voor aandacht. Een onmisbare basis voor eigen mens-wording en voor een gelukkige en menselijke omgeving.

Zalig Kerstfeest.

Beeldtaal rond Kerstmis en Nieuwjaar 1
De donkere decembermaand heeft bij uitstek een symboolfunctie in het spreken over het donker dat mensen kan overvallen. Het donker van een verlieservaring kan de mens beleven als een beklemmende en eenzame gevangenschap, met name rond deze “feestdagen”. Juist dan groeit de hoop en het verlangen om door het duister heen te breken, zodat warmte en licht weer ervaren kunnen worden. Er is geen maand waarin zo veel gebruik wordt gemaakt van beeldtaal als december. De verbeeldingskracht van beeldtaal of symbolische taal maakt dat we het alledaagse bestaan van de feiten overstijgen. In bijvoorbeeld gedichten en songteksten krijgen woorden een bredere betekenis. Het licht roept warmte in de kou en Het licht schept mensen man en vrouw. Kerstmis en Oud en Nieuw brengen mensen ertoe hun huidige leven te beschouwen en zich af te vragen waar het nu eigenlijk echt om gaat in hun leven. Duizenden kaarten met wensen en mooie woorden worden in deze tijd over de aardbol verstuurd. De traditie en vele geschriften reiken ons woorden en beelden aan rond “vertrouwen, vergeving, dankbaarheid, troost, compassie en het verlangen naar een betere wereld”. De donkere periode voor Kerstmis geeft gevoelens van verlangen, van verwachtingsvol uitzien naar… Ja, naar wat? Voor de een is dat het letterlijke Kerstverhaal. Het verhaal vervuld van verwachting en de belofte dat “ons een kind wordt geboren” dat ons zal bevrijden, zal verlossen. Verlossen waaruit, mogelijk uit de donkere elementen van ons bestaan? Voor de ander ligt eenvoudigweg het beeld vooraan van een gezellig verlichte en versierde kerstboom en de gezelligheid van het bijeen zijn met dierbaren. We bevestigen elkaar dat we de moeite waard zijn en dat onze familie en vrienden veel voor ons betekenen. Niet altijd bewust, maar toch… we worden aangespoord om als met nieuwe ogen naar onszelf, de ander en het leven te kijken. Een nieuwe bewustwording van wat echt telt. Beeldtaal geeft de mogelijkheid daar op een subtiele manier uitdrukking aan te geven. Mag Kerstmis ons daartoe aansporen!
(Door Janny Teeuwen)

Kerstmis
Wat is het geboorteverhaal indrukwekkend in zijn eenvoud. Als we het verstaan in zijn symbolische betekenis kan dit het verhaal over het leven zijn. Is het een mogelijkheid tot een nieuw pad?
Het kwetsbare, afhankelijke kind spreekt het beste in ons aan, maakt zachtheid, toegewijdheid, zorg, verantwoordelijkheidsbesef bij ons wakker. Eigenschappen die voor grote gedeelten het geluk van de mensheid en de toekomst van de wereld bepalen. Mensen die beseffen dat ze in wezen even weerloos zijn als een kind, elkaar nodig hebben, op elkaar en hun omgeving aangewezen zijn om te leven, die mensen blijken het meest gevoelig te zijn voor hetgeen dat weerloze kind uitstraalt: ze horen engelen zingen; ze hoeven zich niet te bedenken en geven gehoor aan de oproep: ze geloven dat die eigenschappen een uitweg zijn uit de mistige verwarring, angst en onzekerheid van de wereld en tot vrede leiden. Zij weten a.h.w. intuïtief deze weg te gaan. Mensen met de macht van kennis, gezag, invloed, bezit of eigendunk – mensen die zich zeker wanen of die macht gebruiken om de ander, leven of maatschappij naar hun hand te zetten of te sturen – die hebben een veel langere en moeilijkere weg te gaan om dat te ontdekken. Ze komen van veel verder: ze moeten door een woestijn waar ze verstoken zijn van alle zekerheden; ontberingen, twijfel, niet meer weten, zich verloren voelen, dit alles moet getrotseerd worden. Zelfs de richting waarin ze het moeten zoeken is nauwelijks duidelijk: ze moeten erop gokken dat ‘een ster’ hun de weg wijst Een onzekere tocht met een onzekere afloop. Op het moment dat ze menen aangekomen te zijn op de plaats van bestemming, wacht hen een volgende teleurstelling of vergissing: Ze denken dat het heil van de wereld gezocht moet worden bij andere machthebbers. Maar ook bij Herodes zijn ze niet aan het juiste adres. Maar dan eindigt het verhaal met een hoopvolle ontknoping: de wijzen die zich lieten voortstuwen door hun diepe, onstilbare verlangen naar een nieuwe, lichtere wereld, waar mensen kunnen leven zonder angst en verwarring, vinden het kind. Ze gaan graag door de knieën. Ook bij hen wordt de overtuiging geboren dat eigenschappen die het kind bij hen wakker roept, heilzaam zijn voor mens en wereld. Het kind is de verlosser van de wereld.

Zalig Kerstfeest.