OVER-LEVEN en ZIEK-ZIJN

Buiten gaat alles gewoon door

 

Als ik deze column schrijf is het Vastelaovensmoandag. Afgelopen dagen kreeg ik twee berichten van mensen die overleden waren. De nabestaanden in rouw gedompeld en buiten barstte het geweld van de vastelaovend los. Ik probeerde me in te leven hoe dat zou voelen. Overal plezier, lol, vrolijke muziek en zelf zit je in een situatie van verwerking van het verlies van een dierbare. Het herinnerde me aan een gedachte die aangeeft dat ‘toen jij stierf ging buiten het leven gewoon door. Het geluid, het lawaai en het kwam deze keer harder binnen dan normaal’.

Ja, het leven gaat door. De anderen weten niet wat er door je heen gaat als je een dierbare verliest. Natuurlijk ieder van ons zal het in haar of zijn leven verlies mee maken en je kunt je er iets bij voorstellen maar hoe die ander zich precies voelt, kun je alleen maar raden.

Een vreemde gewaarwording natuurlijk. Jij bent in rouw en de ander gaat helemaal uit zijn bol. Het leven in al zijn weerbarstigheid. Het laat weer eens zien hoe dicht vreugde en verdriet, leed en geluk bij elkaar liggen. Voor al diegenen die met deze dagen een dierbare verloren hebben wellicht een dubbel gevoel. Je weet het wel dat niet alles zoals bij jou dan tot stilstand kan komen maar toch ….

Buiten gaat alles gewoon door!

Hub van den Bosch