OVER-LEVEN en ZIEK-ZIJN

Mooie levensverhalen.

De zomervakantie is voorbij en nu is het de tijd om de ervaringen te ventileren. Het ene verhaal is nog mooier dan het andere. “Het was zo geweldig, nog nooit zo heerlijk gegeten, zo´n prachtige natuur, oogverblindende uitzichten, zulke aardige mensen en we hebben gelachen!!” Mensen hebben de gewoonte en de behoefte hun belevenissen mooi te maken. Vaak mooier dan het eigenlijk was. Een nuchtere vriend zei eens met een onnozele en verbaasde uitdrukking: “Mensen maken altijd zulke geweldige dingen mee, dat gebeurt mij nooit”. Ik vond dat grappig, hij zette alles in een realistisch perspectief. Iedereen wil zichzelf mooie herinneringen geven.

Door herinneringen te delen, voeg je iets toe aan de herinneringen van de ander. Het interessante daarvan is dat het niet uitmaakt of dit nu allemaal wel echt heeft plaatsgevonden. Niet voor het verhaal. Dat is goed of slecht, en goed of slecht verteld. Als luisteraar reageer je niet in de eerste plaats op de feitelijke juistheid, maar op de verhalende kracht van datgene wat je hoort. Dat roept bij jezelf herinneringen op, schept beelden in je hoofd. Je bent bereid het op je in te laten werken, ongeacht of je er iets van kunt bewijzen.

De krachtigste manier om contact te maken en een relatie op te bouwen is door naar elkaars verhalen te luisteren en niet door harde informatie te delen. Hoe zou het zijn als we echt aan alles zouden twijfelen wat we niet empirisch kunnen toetsen? Zonder te geloven in verhalen, zou ons leven schraal zijn.

JANNY TEEUWEN