OVER-LEVEN en ZIEK-ZIJN

Oost-west, thuis-best (2)

In de vorige column ging ik in op het gegevens dat veel vrouwen thuis willen bevallen en dat vaak niet gebeurt en dat de meeste mensen thuis willen sterven en dat dit ook niet gebeurt.

Er zijn daarvoor natuurlijk altijd goede redenen.  Er kunnen complicaties zijn rond een geboorte en dan is het goed en veilig om naar een ziekenhuis te gaan.

Maar ook rond het sterven kunnen er omstandigheden zijn waardoor het thuis niet zou kunnen: een ongeluk, veel medische zorg en soms zo specialistisch dat dit alleen in een ziekenhuis of verpleeghuis gegeven kan worden  of hospice.

Soms is er een klein of helemaal geen netwerk waardoor mantelzorg ingewikkeld lijkt of is er druk van buitenaf van dat het beter is de persoon die palliatief en terminaal is naar een hospice of verpleeghuis te doen.

De vraag is echter: wat wil de persoon zelf! Als 75% aangeeft het liefst thuis te sterven dan mogen we daar niet voor weglopen.

Het is het laatste wat we voor deze persoon, de mens kunnen doen. En natuurlijk kan dat lastig zijn. Natuurlijk brengt dat wat geregel en georganiseer met zich mee. Natuurlijk is het ‘makkelijker’ iemand naar een hospice of verpleeghuis te laten gaan maar… hoe mooi is het ook dat iemand in alle rust thuis in haar of zijn vertrouwde omgeving afscheid kan en vooral MAG nemen van het leven.

Zouden we, daar waar mogelijk, niet altijd alles op alles dienen te zetten om die laatste levenswens van de mens te vervullen?

Wat wilt u? En wellicht als u het nu al bespreekbaar maakt, kan wat misschien onmogelijk lijkt, toch mogelijk worden. Denk er met de uwen eens over na!

 

Hub van den Bosch