OVER-LEVEN en ZIEK-ZIJN

Donderdag 4 juli 2019

‘Het is goed zo’ (3)

 

Verlies een plek geven op je levenslijn, daar eindigde ik mee in de vorige column, dat is geen sinecure. Vaak is dat hard werken. Niet zoals wij vaak hard werken verstaan in de zin van zwaar lichamelijk werk, dat ook, maar veel meer psychisch hard werken. Je zult maar 50 of 60 jaar getrouwd zijn geweest of samengewoond hebben en je partner valt weg. Of je zult als ouder maar een kind verliezen en zo kan ik nog tal van voorbeelden geven. Dan het leven weer oppakken, een andere nieuwe richting geven omdat je nu zonder die geliefde medemens verder moet valt niet mee. Verlies laat altijd sporen na.

Vaak kom je er niet door te zeggen, zeker bij ernstige ziekte of uitzichtloos lijden ‘het is goed zo’. Ja, het kan je gemoedsrust wat tevreden stellen maar morgen is er toch weer die nieuwe dag die JIJ door zult moeten zien komen. Door komen zonder die ander naast je of in je buurt. Zeker wanneer je veel zorg geven hebt aan die ander, dan zul je moeten bezien hoe je nu weer een zinvolle dag invulling vindt die je ook nog een zin geeft of waar je zin aan ontleedt.

Natuurlijk is het even rustig aan kunnen doen, weer toekomen aan zaken die je langere of kortere tijd niet meer kon doen fijn maar ook dat raakt op. Dan begint weer het meer alledaagse en dan kan de ervaring van het verlies je parten spelen. Dat ‘overwinnen’ en daarmee op een goede manier mee om kunnen gaan opdat het leven voor jou weer zin krijgt, dat is dat harde werken. Soms duurt dat misschien wel jaren. Pas als je weer zinvol verder kunt, weer zin in het leven hebt, het verlies een plek heeft gekregen op JOUW levenslijn, dan mag je zeggen: ‘het is goed zo’. Goed omdat JIJ nu verder kunt

 

Hub van den Bosch