OVER-LEVEN en ZIEK-ZIJN

‘Het is goed zo’ (1)

 

‘Het is goed zo’, is een uitspraak die je nog wel eens hoort bij nabestaanden wanneer een vader of moeder, maar ook een broer of zus of vriend of vriendin of bekende is overleden. Zij of hij was ernstig ziek, kon niet meer beter worden. Nu hoeft zij of hij niet meer te lijden.

Op zich kan dat rust geven of misschien beter gezegd ‘berusting’ geven. Men accepteert wellicht dan makkelijker het overlijden van die dierbare.

Toch zit daar ook meer onder. De vraag is of wij in de huidige tijd nog wel om kunnen gaan met ‘lijden’. Zijn wij in staat in de wereld waarin alles snel moet gaan en waarin perfectie een groot goed is en nagestreefd wordt, wel in staat om te aanvaarden dat het leven niet altijd over rozen gaat. Dat voor- en tegenspoed hand in hand gaan.

We worden steeds ouder en we weten allemaal dat oud worden, goed oud worden, niet voor iedereen is weggelegd. En misschien, verstandelijk ook nog wel te begrijpen, kan het overlijden van een dierbare die ernstig ziek is, wiens leven geconfronteerd wordt met gebreken ook een bevrijding zijn.

Je verzucht dan ‘het is goed zo!”.

De vraag is voor wie en de vraag is ook of dat geen vlucht is om vooral zelf maar niet bezig te hoeven zijn met de gebrokenheid van het leven waar wij allen, vroeg of laat, mee te maken krijgen.

 

Hub van den Bosch