OVER-LEVEN en ZIEK-ZIJN

Huidhonger                                                                                             

Iedereen heeft behoefte om te worden aangeraakt, maar als je daarin te lang niet gevoed wordt dan ga je lijden en word je ziek. Met een poëtisch woord wordt dat huidhonger genoemd. Actrice Mariska van Veenen verloor haar man door een ernstige ziekte. Om deze periode te verwerken, schreef ze het toneelstuk “Dan neem je toch gewoon een hond?” In een interview op televisie vertelt ze wat het gemis van aanraking met haar deed.

“Ik verlangde zo naar vrouw zijn, een arm om me heen, ogen die je stralend aankijken en een lijf. Tijdens het ziekbed van mijn man merkte ik al: ik heb zo’n behoefte aan aanraking. Soms kunnen mensen het niet echt voelen omdat ze er zoveel schaamte over hebben. Ook tijdens de voorstelling zag ik in de ogen van anderen de afkeuring, de schrik erover. Mag je dat verlangen hebben als je man net dood is, hou je dan wel van hem, ben je wel trouw? Al die ideeën en oordelen die je zelf had, zie je terug in de ogen van anderen. Ik denk echt dat het een levensbehoefte is. Door dát meer te gaan leven en meer te durven leven, eerst een beetje stiekem en later meer openbaar, heeft mij dat in rouw heel erg geholpen om er doorheen te leven. Want hij was dood en ik leefde en hoe voel je je meer dat je leeft, als je je lichaam voelt?”                                                                                             Het is goed dat daarover geschreven en gepraat wordt, zodat het ongemak en het taboe bij mensen bespreekbaar wordt gemaakt en de kramp erover enigszins  kan oplossen.

JANNY TEEUWEN