OVER-LEVEN en ZIEK-ZIJN

Verlieservaringen iets van alle dag

 

In de vorige column schreef ik dat verlieservaringen iets van alle dag is. Onlangs sprak ik iemand die zijn hart kwam luchten. Ik kende die persoon helemaal niet maar hij had mijn telefoonnummer gevonden op de website. Hij vertelde over zijn leven: gevlucht met zijn ouders naar Nederland. Ouders gescheiden. Vader opnieuw getrouwd en zijn moeder een jaar geleden overleden. Hij had nog een broer en zus bij vader. Zelf wist hij niet meer waar hij nu bij hoorde. Woonde op een kamertje maar was door alle problemen aan de drank geraakt. Verlies van zijn moeder nog geen plek kunnen geven. Telkens op de vlucht, op de vlucht voor het leven. Hij wist het niet meer en wilde zijn hart luchten.

Na anderhalf uur beëindigden we ons gesprek. Zijn woorden op het eind waren; dat lucht op!

Veel heb ik niet gedaan. Ja, bijna anderhalf uur met wat vragen tussendoor, was ik een luisterend oor. Hij gaf aan: eindelijk iemand die even de tijd neemt en niet op zijn horloge kijkt. Hoe fijn zou het zijn in deze jachtige tijd als wij voor elkaar de tijd namen in het leven van alle dag.

Niet alleen bij verlies, niet alleen bij problemen maar gewoon opdat wij bij elkaar op verhaal kunnen en mogen komen. Over een paar weken zie ik hem weer.

 

Hub van den Bosch