OVER-LEVEN en ZIEK-ZIJN Door Hub van den Bosch

Wikken en wegen. (1)

Afgelopen weken sprak geregeld met iemand die net te horen had gekregen dat hij kanker had waar men niets meer aan kon doen. Het enige dat mogelijk was een behandeling met chemo om het proces te vertragen. Maar omdat hij naast de kanker ook enkele andere beperkingen had waar hij steeds meer last van had, moest hij de afweging maken of hij de behandeling nog aan zou gaan. In de weken dat hij daarover na mocht denken, zo gaf hij aan, was het een complete chaos in zijn hoofd. Alles flitste door zijn hoofd heen. Telkens weer was het wegen als ik het wel doe dan …….

En als ik het niet doe dan ….

Wat hij zeker wist was dat de chemo niet de problemen die hij al had voor de constatering dat hij kanker had, zou oplossen. Wat hij niet zeker wist, was of hij de chemokuur goed zou doorstaan en of hij er niet beroerd van zou worden en dat bovenop de andere beperkingen. Uiteindelijk besloot hij de chemokuur niet te ondergaan, althans NU niet. Na die beslissing was het rustig in zijn hoofd. Het wikken en wegen had hem uitgeput maar nu was er eindelijk rust. Hij kon zijn aandacht weer verleggen op al het mooie dat hij om zich heen ervoer aan liefde, zorgzaamheid en bemoediging van zijn kinderen, kleinkinderen, buren en vrienden.