OVER-LEVEN en ZIEK-ZIJN Door Hub van den Bosch

Ik ben klaar met mijn leven. (1)

De discussie over ‘voltooid leven’ is nog maar in het beginstadium. De eerste vraag die ik me daarbij stel is: wanneer is het leven, wanneer is mijn leven voltooid? Een vraag die natuurlijk heel individueel en persoonlijk is. Een vraag die niet eenvoudig te beantwoorden is, evenzo. En wellicht als je nog midden in het leven staat ook een ‘zo ver van mijn bed show’ is dat ik althans hem nu niet kan beantwoorden.

En toch spreek ik regelmatig iemand die veel jonger dan ik ben, roept: mijn leven is voltooid. Ik zie er geen gat meer in. Ik heb hulp nodig maar kan en wil deze niet aanvaarden omdat ik mijn beperkingen niet wil of kan aanvaarden. Leven met een beperking is voor mij niet mogelijk. Of ik ben 100% gezond of ik wil dood.

Ik schrik daar elke keer weer van. Wie van ons is 100% gezond? Aan wie mankeert er helemaal niets? En hoe kun je voor jezelf vast stellen ‘ik heb alles gedaan in mijn leven dat ik wilde’.

Ik geloof nog steeds dat elke dag een verrassing voor mij in petto heeft. Soms valt dat tegen, maar vaak ook mee. ‘Voltooid leven’ of ‘ik ben er klaar mee’, voor mij geldt dat ik er nog niet uit ben hoe daartegenaan te kijken, hoe daar mee om te gaan. Het houdt mij wel bezig en wellicht is dat de winst sinds de Tweede kamer met één stem verschil voor het voorstel van Pia Dijkstal stemde. Maar het voorstel is nog niet voltooid.