Stef Kessels – Nieuwjaar

Stef Kessels is sinds 1995 is Kessels werkzaam als medewerker van de stichting ‘Leven rond de dood’. Hij houdt hij zich bezig met stervensbegeleiding en levensbeschouwelijke psychosociale zorg, in Helden en Meijel. Hij is ook beleidsmatig bij de stichting betrokken. Hieronder vindt u zijn overweging bij het thema Nieuwjaar.

Zalig Nieuwjaar
Wij leven in een wereld waar we dagelijks worden overspoeld door nieuws met zoveel problemen dat het ons down kan maken. Vaak moeten we bekennen dat het niet te overzien of te ordenen valt. Ik ontwaar in gesprekken angst voor de toekomst, bezorgdheid of we voldoende zorg voor elkaar hebben en wantrouwen naar andere mensen, vaak naar gezagsdragers. Vooral die laatste categorie heeft het verbruid. Ik hoor dan:” Ik kan me niet voorstellen dat ze het goede met andere mensen of de samenleving voor hebben. Ze zitten er puur uit eigen belang of om hun eigen beurs te spekken.” Zonder argeloos te zijn m.b.t. zaken die niet deugen of mensen die met eigenbelang bezig zijn, meen ik toch dat we elkaar regelmatig de put in praten; met elkaar een sfeer maken van pessimisme en gebrek aan vertrouwen. Intussen leven we nog in een land waar veel goed geregeld is, waar de levensduur langer is dan ooit, waar we al sinds 1945 in vrede leven; en waar mensen allerlei kansen krijgen om van hun leven iets te maken en zich te ontwikkelen, al moeten we onze ogen niet sluiten voor de mensen die dat niet lukt en in armoede moeten gaan leven. We hoeven niet meer te werken tot we erbij neervallen, maar we moeten/mogen een keuze maken tussen spaarloon of levensloopregeling. Daar mopperen we dan over. We hebben zoveel tijd en energie over dat we een kwestie kunnen maken van een dode mus. Mag ik ons wensen dat we de sfeer in onze dagelijkse gesprekken wat verleggen; dat we elkaar minder ontmoedigen, dat we energie steken in elkaar, in de zaken waar we voor staan; en elkaar steunen om door te gaan in een richting die meer goeds brengt. Want ontmoedigende woorden hebben hun betekenis en missen hun uitwerking niet, evenmin als bemoedigende en steunende woorden. Zalig Nieuwjaar.

“Zalig Nieuwjaar”
We leven haastig; Nieuwjaar is een moment om even stil te staan; we kijken achterom; overzien wat op ons pad gekomen is; voor de meesten van ons zal dat een mengsel zijn zoet en zuur: het goed hebben met partner en kinderen, een bijzonder feest, het krijgen van een kind;. en van tegenslag en verlies: een ziekte, tegenslag in zaken, het verlies van een dierbare. We willen het achter ons laten, het (knallend) afsluiten. We nemen afscheid van 2006.
We kijken vooruit: we zijn benieuwd wat het jaar ons brengen zal; datgene waar we naar verlangen. Misschien hebben we uitgewerkte plannen voor dit jaar: gezinsuitbreiding, een andere baan, een droomvakantie e.d.. Het is fijn om plannen te hebben; het geeft energie; je weet waarom je nu iets doet, het trekt je a.h.w. naar de toekomst toe. We zijn gewend geraakt heel veel in plannen vast te leggen: niet alleen over wat we morgen, overmorgen, dit jaar gaan doen; maar we hebben ook een levensloop-planning, een carrièreplanning, een management-planning, een financiele-planning enz. Planning, het is een heel belangrijk begrip geworden in ons eigen leven en in de samenleving. Als je plannen hebt, lijkt het dat je minder kwetsbaar je bent; voel je minder hoe onzeker de toekomst in wezen is. Het helpt om de ‘voorlopigheid’ van het leven niet elke moment te hoeven voelen; dat zou ons nl. verlammen. Want we verlangen naar zekerheid, overzicht en duidelijkheid.. Maar op ’n dag als Nieuwjaar wordt de kwetsbaarheid en de ‘voorlopigheid’ van ons leven wel even gevoeld. Ze vervullen ons met een zekere huiver: je weet maar nooit wat er op je pad komt. Zo wensen we elkaar alle goeds, een goede gezondheid, alles wat wenselijk is. Omdat het besef aan de oppervlakte komt dat geluk en leven oh zo broos zijn. Van harte alle goeds gewenst!

“Opnieuw beginnen”
“Ik ga opnieuw beginnen.” Meestal uitgesproken na tegenslag of op een moment dat je iets verkeerd hebt aangepakt. Opnieuw beginnen, zo ook bij de start van een nieuw jaar. Met hernieuwde moed ga je weer aan de slag, om in het vervolg anders op partner of kinderen te reageren; of om secuurder met gezondheid of medicatie om te gaan; of een klus te klaren. In ieders leven zijn er duizenden momenten waarop je beseft dat je iets opnieuw of anders moet aanpakken wil je iets voor elkaar krijgen. Diep in ons zit het besef dat ‘opnieuw beginnen’ erbij hoort om ons leven op orde te houden. Soms meer vanuit het besef dat het moet, dan dat je er veel lol in hebt. Vaak leeft daarbij de droom dat het leven met dat ‘opnieuw beginnen’ beter wordt, lichter, idealer. Die droom geeft veel energie; vraag het maar aan mensen die het echt moeilijk hebben, met zichzelf of in een relatie; of aan mensen die moeten leven met een handicap of ziekte. Ze hopen op ‘betere tijden’. Die droom geeft veel kracht. Tegelijk denk ik dat naarmate we meer ervaring opdoen , we steeds meer beseffen dat het op redelijk niveau houden van het leven misschien wel het meest haalbare is; dat we daar tevreden mee mogen zijn.
Opnieuw beginnen, het leven op orde houden, dromen van beter, idealer of lichter, dat geldt niet alleen in het klein voor elk individu, gezin of familie. Het gaat ook op voor ons samenleven in dit dorp of in dit land. De droom dat we het samen beter met elkaar kunnen hebben, als we telkens de moed hebben opnieuw te beginnen, geeft kracht en energie. Tegelijk kunnen we onder ogen gaan zien dat het op peil houden van het niveau van samenleven zoals we dat grosso modo kennen, al een heel grote prestatie is die ons tot tevredenheid mag stemmen.
Zalig Nieuwjaar.

“Op weg naar 2010”
De kudde tamme schapen, met z’n allen zo alleen
op weg naar het beloofde land,
het land van melk en honing.
Wat zal het worden: het Land van Hebben
of het Land van Zijn?
Het land van rivaliteit en nooit genoeg,
waar je staat of valt met wat je bezit…
of wordt het het land van solidariteit, ruimte en aandacht?
In Hebben regeert de arrogantie van de macht.
In Zijn rust de oorlog, moegestreden,
in de armen van de vrede.
Het Land van Ooit is al failliet;
we geloven immers niet in “sprookjes”?
Weerloos, met de kracht van de onmacht,
dwalen de verhalen door de tijd.
Terug van weggeweest en af en toe verdwaald
spreekt de stem van de tijd
die alle wonden heelt.
Sprookjes… die niet waar zijn, maar wel waar zijn.
Daar waar liefde en toewijding de hoofdrol spelen,
waar de zachte krachten van tederheid en kwetsbaarheid regeren.
Op zoek naar de liefde, ook al breekt het het hart.
Maar ze geven niet op,
want de droom van een betere wereld brandt in je kop.
Wordt de taal van het hart in 2010 eindelijk verstaanbaar?
Er branden lichten van belofte,
de nacht weer overleefd.
Hebben we de droom verloren?
Wie het sprookje doodzwijgt, houdt het levend,
wie bot is, houdt het scherp.
Laat dan de roep van het kwetsbare kind keer op keer
bij ons binnenslaan…
Zodat geweten en verantwoordelijkheid geroepen worden
op te staan…
Herrezen als een koning op een ezel,
volgend de ster van het Verhaal van Liefde en Vrede.
Moge de zachte krachten je weg in 2010 begeleiden!

Janny Teeuwen